Lekcja 2 - zmienne tekstowe i liczbowe oraz podstawowe operacje na zmiennych

Nauczyliśmy się już wyrażać swoje myśli i uczucia poprzez białe literki na konsoli. Wiemy, jak powinien wyglądać program i co do czego służy, pozwolę sobie przypomnieć to w krótkiej tabelce:

Element programu	Cel
#include #include	Pozwala na używanie podstawowych funkcji z dwóch standardowych bibliotek cpp: iostream oraz cstdio
using namespace std;	Pozwala nam na opuszczanie wskazywania przestrzeni nazw przy wywoływaniu funkcji
int main() { … getchar(); return 0; }	Jest to ciało programu. Co znajdzie się między klamrami – to wykonuje program
//	Komentarz jednolinijkowy
/* */	Komentarz wielolinijkowy
cout<<”tekst”;	Służy do wypisania informacji na ekran.

Dobra umiemy, by komputer coś za nas wyrażał – warto, więc zacząć pracę nad tym, by mógł wczytywać nasze sygnały na bierząco.

Do tego służą właśnie zmienne. Zmienne są to dane, które interpretuje program. Brzmi to zapewne tępo, ale postaram się to wyjaśnić poniżej. Spójrz najpierw na tabelkę:

  

Typ zmiennej	Co przedstawia	Sposób tworzenia zmiennej danego typu o danej wartości w programie
int	Zmienna typu int (czyt. Intidżer :D) przedstawia liczbę całkowitą.	int nazwa=5; /*zmienna nazwa ma wartość  5, więc jeśli napiszę: cout<

Wyświetli się 5*/

float

Zmienna typu float przedstawia liczby zmiennoprzecinkowe np. 2,32 lub 9,10101

float nazwa=3.14;

/* zmienna nazwa ma wartość 3.14 */

char

Zmienna typu char (czyt. Czar ^^) przedstawia pojedynczy znak np. ‘a’ lub ‘2’ lub ‘.’

char nazwa=’A’;

/* zmienna nazwa ma wartość A, zauważ, że w przypadku charów używam apostrofów, jest to bardzo ważne */

string

Zmienna typu string przedstawia łańcuch znaków, czyli np. „Kot” lub nawet „Ala nie ma kota”

string nazwa=”Faradaj”;

/* zauważ, że używam cudzysłowów, trzeba to robić przy każdym takim podawaniu wartości, aby móc użyć zmiennych typu string należy wcześniej dodać bibliotekę cstring */

Bool

Zmienna typu bool(ból) przyjmuje tylko dwie wartości prawda lub fałsz

bool nazwa=false;

bool nazwa2=true;

Spróbujmy to zobaczyć na programie – to najlepszy sposób, aby to zrozumieć.

Napiszmy sobie program, który będzie zawierał zmienne prawie każdego typu:

Tym razem nie wkleję wersji dla leniwych

Program wyświetla zamiast nazw zmiennych ich wartości.

Co trzeba z tego wiedzieć:

- Aby utworzyć zmienną podajemy najpierw jej typ, a później nazwę

- aby wywołać wartość zmiennej na ekran używamy cout<

- wartości zmiennych możemy ustalić na początku trzymając się zasady, że wartość charów wpisujemy w apostrofach, a wartości łańcuchów (stringów) w cudzysłowach

- Nie trzeba od razu deklarować wartości zmiennych można poprosić o ich wpisanie!

Skupmy się na ostatnim myślniku. Mówiliśmy dużo o ścieżce wyjścia (cout) , a teraz czas najwyższy powiedzieć coś sobie o ścieżce wejścia (cin).

Działa ona w sposób analogiczny do ścieżki wyjścia z drobną różnicą. Używamy jej tak:

cin>>nazwa_zmiennej;

Zobaczmy jak to działa, tworząc program, który najpierw poprosi o wpisanie imienia, a następnie wyświetli komunikat witaj podane imie.

Dobra, zacznijmy więc go pisać.

Na pewno będzie wyglądać jak każdy program. Musimy zadeklarować następnie zmienną typu string (imię to łańcuch znaków).
string imie; /*nie przypisuje żadnej wartości początkowej, jeśli jednak przypisałbym, a następnie użył ścieżki wejścia – to pozostałaby tylko wartość podana w ścieżce*/

Aby zadeklarować zmienną typu string musimy pamiętać , aby wśród dyrektyw pojawiło się:
#include

Musimy poprosic o podanie imienia za pomocą komunikatu z ścieżki wyjścia:

cout<<”podaj imie”;
A następnie pobrać imie z klawiatury:
cin>>imie;

Po czym wyświetlić komunikat witaj z wprowadzonym imieniem:

cout<<”Witaj ”<

Tu nie za wiele można się rozgadywać, ale pokażę jeszcze możliwości naszych zmiennych liczbowych:

Możemy wykonywać na nich wszystkie działania charakterystyczne dla zbioru liczb rzeczywistych, np. mnożyć, dzielić, dodawać czy odejmować, liczyć resztę z dzielenia, podnosić do potęgi. Np.:

int i=2;

int a;       //tworze zmienną a
a=i+1,      /*przypisuje jej wartość i +1 czyli 2 +1 , czyli 3, widzimy przy okazji, że wartość można przypisać nie tylko przez jej wpisanie lub podanie przy tworzeniu zmiennej*/

int b=a*i;        // tworzę zmienną b o wartości a*i = 3*2=6

int c=i-1;      // tworze zmienną c o wartości i-1 =2-1=1

int d=i%3;   // tworze zmienną d o wartości reszty z dzielenia i przez 3, czyli 2

int e=i/2;    // tworze mienną e o wartości i podzielone przez 2 czyli 1

Aby podnosić liczby do potęgi należy dodać bibliotekę math.h, wtedy możemy skorzystać z funkcji pow(podstawa,wykładnik), np.:

int f=pow(i,3);     //tworze zmienną f o wartości i podniesione do 3 potęgi czyli 2^3=8

Takie podstawy powinny Wam starczyć, aby móc przejść do dalszej nauki.

Zadanie:

1.Napisz program, który pobierze od Ciebie dwie liczby całkowite, a następnie podniesie pierwszą z nich do potęgi o wartości drugiej z nich i wyświetli wynik.

2. Napisz program, który pobierze od Ciebie imię, nr telefonu i wyświetli komunikat: „Witam, czy dodzwonilem sie pod numer  (miejsce na nr Tel)  to ja (miejsce na imie) chcialem nauczyc się programowac”

3. Napisz program który, będzie rozwiązywał równanie liniowe o wzorze ogólnym (ax+b=c, gdzie a,b,c to dowolne liczby, o które komputer ma cie poprosić przy założeniu, że a jest różne od zera) .

4. Napisz program, który będzie rozwiązywał układ równań z dwiema niewiadomymi przy założeniu, że układ jest oznaczony.

5. Napisz program, który policzy deltę dla danych współczynników równania kwadratowego z jedną niewiadomą.